Op eigen initiatief de schat van mijn oma verloren met gouden munten
Ik wil een verhaal met je delen dat ik hoorde van een eerlijke man. Waarom je het moet weten, zal ik je uitleggen. Veel mensen met een zuiver geweten hebben er zelf last van. De auteur van het verhaal vond het geld veilig verborgen door zijn overgrootmoeder en in plaats van aan zichzelf te denken, deelde hij de vondst met de staat, en dit is wat er van terecht kwam.
Volodya herinnerde zich altijd het verleden van zijn familieleden, en in het dressoir, helemaal bovenaan, werden oude documenten bewaard die de betrokkenheid van dierbaren bij beroepen, onderscheidingen en deelname aan verschillende sociale evenementen bewezen. Grootmoeder, geboren in 1803, werkte als naaister en had tegelijkertijd een grote interesse in volksgeneeskunde. Met andere woorden, ze was een erfelijke kruidkundige, dus mensen kwamen niet alleen naar haar toe voor nieuwe jurken. Misschien zou ze nu heel rijk zijn, als we de verborgen munten van Nicolaas II vergelijken met het inkomen van die tijd.
Het huis waar mijn vriend woonde, heeft nogal wat tests en reparaties ondergaan. Familieleden wilden de geschiedenis van de familie binnen deze muren behouden en spaarden geen geld voor het onderhoud van het gebouw. Deze keer besloten de eigenaren om de vloer te vervangen, waarvoor ze het tapijt moesten verwijderen en de planken moesten afscheuren. Onder hen werd eigenlijk een kleine doos met gouden munten van Nicolaas II gevonden, hun kosten op de numismatische markt bereikten 40 duizend roebel, maar als een eerlijk persoon bracht Volodya alle gevonden munten in een hoeveelheid van 200 stuks naar de politie voor examen.
Pas een maand later besefte hij wat een fout hij had gemaakt. De munten zijn door de staat in beslag genomen en erkend als cultuurhistorisch erfgoed. Toen de held naar de rechtbank ging om de gepaste beloning voor een waardevolle schat te ontvangen, was er geen positief resultaat.